De 15de editie van onze skireis is voorbij. Een uitzonderlijke editie, vooral wat de sneeuwcondities en het weer betreft. De week voordien had het nog voldoende gesneeuwd in de Aletcharena en aangezien de temperatuur laag genoeg bleef, lagen de pistes er elke dag prima bij. De eerste dag zijn we vroeg aangekomen in Fiesch. Na het ontbijt, nog voor 10u30, stond iedereen op de piste! De verschillende skigroepen werden ingedeeld. Voor de veiligheid en optimale leermogelijkheden proberen wij elke leerling zo snel mogelijk in de juiste niveaugroep onder te brengen op basis van ‘het aantal weken geskied’ en een kleine afdaling. Je kon de nervositeit bij de deelnemers voelen. Er werd uiteindelijk opnieuw veel veranderd aan de originele groepen. Het niet altijd even nauwkeurig opgeven van het aantal skiweken zit hier ongetwijfeld voor iets tussen. ’s Avonds was iedereen erg moe van de busreis en de eerste skidag. Het slapengaan ging hierdoor redelijk vlot. Na een tiental minuten waren alle deelnemers in dromenland. 

Maandag de eerste les van de Zwitserse skischool. De Zwitserse monitoren waren, zoals wel vaker, onder de indruk van het skiniveau van onze leerlingen. Dit komt ongetwijfeld doordat we de maximale tijd proberen door te brengen op de piste. Voor wie nog nooit op de ski’s had gestaan, waren de eerste dagen op de piste soms pittig en vermoeiend.  Maar uiteindelijk kwamen ook de beginners, op het einde van de week, beheerst van elke piste naar beneden. Elke avond beleefden we een fijne avondactiviteit. Als rode draad werd Gotcha gespeeld met alle leerlingen en begeleiders. Vrijdagnamiddag en zaterdagochtend speelden de leerlingen het skispel, ‘Wie heeft Rudi vermoord?’. Voor ons als begeleider is dit een magisch moment waarop we hen meer verantwoordelijkheid geven en een beetje loslaten. Ze zorgen voor elkaar en tonen ons tijdens het skispel, in samengestelde groepen van beginner tot gevorderde, zonder begeleider, wat ze die week geleerd hebben. Ook de leerlingen genieten van deze vrijheid. Gelukkig bleven we gespaard van grotere ongevallen.  

Zondag zijn wij om 8u30 aangekomen op parking Bodart. Allemaal erg moe van een intense ervaring. Het stemt ons elke keer opnieuw gelukkig om te zien hoe de deelnemers deze reis beleven. We hebben samen genoten van de prachtige omgeving, het vele skiën, de sneeuw, de zon (of een beetje mist), toffe avondactiviteiten, een enthousiaste groep deelnemers en nog zoveel meer. Hopelijk vond iedereen het super! Via deze weg willen wij volgende personen nogmaals bedanken: de deelnemers, de ouders, alle mensen die mee geholpen hebben aan de organisatie van de reis, de wafelverkoop, de spaghettiavond, de carwash (gaat nog door op za. 22 april), … Bij deze, dankjewel!

Het skiteam

Sofie, Loïs, Loes, Pieter, Yannick, Pieterjan, Renaud, Hans, Phil, Niels, Rudi en Erwin

En tot slot zeer veel bewondering voor de groep vrienden (begeleiders) die dit alles mogelijk hebben gemaakt! De onderstaande foto zegt genoeg! Vrouwelijke begeleiders waren voor deze 15^de editie om uiteenlopende redenen een beetje moeilijker te vinden dan anders. We werden opnieuw vaak aangesproken door de plaatselijke bevolking (mensen van de skiwinkels, de Zwitserse skischool, de jeugdherberg,…) om ons te melden dat ze de leerlingen van het Sint-Pieterscollege een erg aangename groep vonden. ‘De topgroep van het seizoen!’. Dit is voor een groot deel te danken aan een groep begeleiders die samen hard werken van ‘s ochtends tot ’s avonds (nauwelijks tijd voor zichzelf) en dit zeven dagen lang, eveneens tijdens de verschillende inzamelacties doorheen het schooljaar, soms op de meest drukke momenten, op maat voor deelnemers met extra zorg, af en toe ook voor een minder enthousiaste deelnemer of een deelnemer voor wie dit alles maar vanzelfsprekend is. En dit steeds met enorme (belangeloze) inzet, veel geduld, sportiviteit, samenwerking, inlevingsvermogen, creativiteit,… Er wordt soms erg veel van jullie verwacht en elke keer opnieuw slagen jullie erin om dit waar te maken! Om op de vraag van een leerling te antwoorden: ‘Verdienen jullie hier iets mee?’, hoop ik dat jullie van iedereen, die op één of andere manier te maken heeft met onze skireis, eindeloos respect, waardering en dankbaarheid krijgen.

Dankjewel! Nu dus ‘afkicken’ en genieten van een week welverdiende rust.

Erwin